Główna arteria komunikacyjna centrum miasta, czyli ciągnące się od Wisły i mostu Poniatowskiego aż do Pruszkowa Aleje Jerozolimskie.
Oddajmy głos Wikipedii:
Nazwa ulicy pochodzi od istniejącego w XVIII wieku na zachód od obecnego placu Zawiszy osiedla żydowskiego Nowa Jerozolima. Nazywana była wówczas Drogą Jerozolimską, a następnie Ulicą Jerozolimską. W 1808 pojawiła się nazwa Aleja Jerozolimska, która funkcjonowała do 1919, zastąpiona przez obecną nazwę w liczbie mnogiej – Aleje Jerozolimskie.
Ulicę wytyczono ostatecznie w latach 1823–1824. Szeroką na 40 metrów arterię obsadzono czterema rzędami drzew.
W 1845 przy skrzyżowaniu z Marszałkowską wybudowano Dworzec Wiedeński według projektu Henryka Marconiego. Przy ulicy zaczęto wznosić secesyjne i modernistyczne kamienice. W 1902 w pobliżu skrzyżowania z ul. Żelazną wybudowano Dworzec Kaliski zaprojektowany przez Józefa Hussa. W latach 1904–1913 wzniesiono wiadukt prowadzący do budowanego mostu Mikołajewskiego (obecnie Poniatowskiego). W latach 1921–1932 pod ulicą wybudowano tunel kolei średnicowej.
Podczas okupacji niemieckiej Alejom nadano nazwę Bahnhofstraße (1941–1943), następnie zmienioną na Reichstraße (odcinek od pl. A. Zawiszy do ul. Marszałkowskiej) i „Ostlandstraße” (odcinek od ul. Marszałkowskiej do mostu Poniatowskiego).
Podczas powstania warszawskiego ulica była miejscem zaciętych walk. Po powstaniu wysadzono Dworzec Główny i spalono większość kamienic pomiędzy Nowym Światem i Marszałkowską.
